24 Kasım Çarşamba günü, tüm Türkiye’de öğretmenler günü olarak kutlandı.Ben bu yazımda, öğretmenlerin içinde bulunduğu yetersiz şartlardan bahsetmeyeceğim. Hep fedakarlık yapan, karşılıksız veren, ama asla talep etmeyen öğretmenlerin onurlarını incitme hakkını, kendimde görmüyorum. Onların asla ödenmesimümkün olmayan haklarını bizlere helal etmesini dileyerek ve Iğdır Cumhuriyet ilkokulunda öğretmenliğimi yapan, başta, Azim Gürel hocam olmak üzere, tüm öğretmenlerimin ellerinden öperek, sağlık ve uzun ömürler dileyerek, bu aziz ve müstesna günlerini tebrik ediyorum.
Ulu büyükler “insan ustaları“ demiş, öğretmenlerin adına. Hz. Ali efendimiz; “Öğretmenlik Tanrı sanatıdır” derken, Socrates’de; “Dünyada her şeye değer biçilebilir ama, öğretmenin eserine asla değer biçilemez“ ifadesiyle, bu mesleğin kutsallığını ölümsüzleştirmişlerdir. Elbette ki; millet olarak istikbalimiz, bu mübarek mesleğin temsilcileri olan insan ustalarının elindedir. Daha açıkçası geleceğin mimarları olacak evlatlarımız, öğretmenlerin eseri olarak anılacaktır.
Barışın mimarı, yurt savunmasının gözü karalıları, milletimizin, vatanımızın kara sevdalıları olan öğretmenlerimize, minnet ve şükran duymak bile yeterli değildir. Çünkü;
Onlar; gönüllerimizde her zaman yaşayan, ölümsüz bir abide,
Onlar; gönderde dalgalanan bir bayrak gibi, kimlik ve kişiliğimizin oluşmasında bizlere ilham veren milli bir şuur,
Onlar; cehaletin örtüsünü kaldıran ilim, irfan sahibi bir bilge,
Onlar; karanlıkları boğan bir güneş,
Onlar; paha biçilmez bir şahsiyet ve itibar sahibi, en büyük kişilerdir.
Haksız mıyım? Zira öğretmenlerimiz gül kokusu çocuklarımızın geleceği için çırpınır durur, delicesine… Sevincimiz, bayramımız, parçamız çocuklarımız için acı, çile çeker, dayanır, direnir her güçlüğe, yeter ki; öğrensinler diye.
Bu mübarek, eli öpülesi öğretmenlerimizin aklının ve zamanının, çocuklarımıza neler öğretebiliriz? Nasıl öğretebiliriz? gibi kaygılarla dopdolu olduğunu, belki de; düşünmeyiz bile. Onlar adına hayat denilen saatin, akrep ve yelkovanları olan çocuklarımızın geleceği için çırpınır dururlar. Onlar biliyor ki; bu saatin akrep ve yelkovanları olan çocuklarımız durursa; hayatımız durur, tarihimiz durur. Bu yüzdendir ki, çoğu zaman, uykuları kaçar, gecenin bir yarısında.
Mısırlı bir alimin, insanı derinden etkileyen muhteşem bir sözü vardır; “Allah’tan sonra insanların şah damarlarında hekimlerin, ruhlarında öğretmenlerin eli gezer”. Ne kadar müthiş bir tespit. Soralım kendimize ve hakkını teslim edelim cevaplarımızla öğretmenlerimizin.
Öğretmenler ruh dünyamızın mimarları değiller mi?
Dünyanın yaratıldığı ilk günden itibaren, toplumsal bir eğitici, öğretici ve yol gösterici olarak gönderilen Peygamberler Peygamberi Efendimiz başta olmak üzere, tüm peygamberlerin ve her çağdaki öğretmenlerin elinde, insanlık manevi değerlerle donanarak şekillenmiyor mu?
Onların yardım ve öncülüğünde bilgilenmiyor muyuz? Her bir insanı başta ailesine ve milletine karşı faydalı, sorumlu ve ahlaklı bir kişi olarak yetiştiren onlar değil mi?
“Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?” ayeti ile Yüce Rabb’imiz bilgili kişilere Kur’an’da çok özel bir yer vermiyor mu? Öyleyse öğretmen hakkı son derece büyük ve önemlidir. Unutmamak gerekir ki, medeniyetlerin yükselişinde asıl pay da, öğretmenlerindir. Bu nedenle öğretmenlere değer veren toplumlar kalkınmışlar, huzur ve refaha kavuşmuşlardır.
Hülasa; Yeni Türk devletinin ilk öğretmeni ve başöğretmeni olan ******’ün; “Milletleri kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir. Öğretmenden mahrum bir millet, henüz millet adını alma yeteneğini kazanamamıştır“ diyerek önemini belirttiği, vazife sorumluluğunun milli sınırlarını, veciz bir şekilde ifade ettiği, öğretmenlerin günü, kutlu olsun.
Yazıma şair ruhlu bir öğretmenimizin şu dizeleriyle son vermek istiyorum.
Ben bir öğretmenim,
Kalbimde sevgim, şefkatim ve çocuklarım.
Seviyorum çocuklarımı,
Dünyalar kadar değil, yüreğim kadar.
O dünyalar ki, yüreğimde bir nokta kadar.
